- Oczywiście, że ma - wtórowała jej Zuzanna. - Proszę, Imo, posłuchaj! - Ale ja już dłużej nie wytrzymam! - Łzy płynęły po jej twarzy. - Powinnaś pozwolić mi z tym skończyć, Flic. Powinnaś pozwolić mi wszystko wyznać! 349 - W porządku, Imo, teraz już będzie dobrze. - Flic wyciągnęła rękę do siostry. - Nie dotykaj mnie! - Imogen chwyciła się poręczy i wysunęła nogę, żeby nie dopuścić jej bliżej. - Wcale nie będzie dobrze, już nigdy! - Ogień się zbliża! - krzyknęła Zuzanna, widząc, że gnane podmuchem płomienie pełzną już po tapecie. - Zuzanno, chodź do nas! - Matthew nagle przestraszył się o nią. - Tu jest bezpieczniej. - Nie odpowiedziała, ale dym gęstniał i Matthew prawie jej nie widział. - Chodź tu, Zuzanno! - Nie chciał zostawiać dziewczyn. - Przebiegnij, nie patrząc, wyjdź! - Chyba już nie da rady - odezwała się Flic. - Za dużo dymu. Myśli kłębiły mu się w głowie. Z daleka dobiegał jęk syren, na dole szczekał Kahli. http://www.terapia-cranio-sacralna.info.pl/media/ i po naszym pierwszym spotkaniu, ukrywanie się przed nim bynajmniej nie nastręczało mi trudności. - Parker przez chwilę w milczeniu spoglądała na Shey. - Ani trochę. - Bo ja go rozpraszałam - pospiesznie rzekła Shey, zaniepokojona kierunkiem, w jakim niebezpiecznie zmierzała rozmowa. - Masz już jakieś zdanie w sprawie tego nowego ekspresu do cappuccino? - zmieniła temat w nadziei, że Parker nie będzie ciągnąć wcześniejszego wątku. - Hm... - Parker popatrzyła na bukiet przysłany wcześniej przez Tannera. - Może on nie był taki uparty, bo nie był przekonany, że nasz związek to dobry pomysł. Teraz jest inaczej. On naprawdę uparcie dąży do celu. - To tylko chwilowe zaćmienie. Temat zastępczy, bo ty
140 Policzki jej płonęły z upokorzenia, przyłożyła więc ręce do twarzy. Poczuła jednak tylko chłód trupio zimnych palców. Wszystko, co piękne, w co wierzyła i czemu ufała, rozprysło się. Wiedziała, że utraciła nie tylko zainteresowanie Sprawdź Shey znowu ruszyła przed siebie. Bardzo szybko. - Nie mam pojęcia, o czym mówisz - rzekła. - Oczywiście, źe masz. Chodzi o ten pocałunek na łódce. Wiedział, że choćby szli teraz jeszcze szybciej, choćby nie wiadomo co robili, żadne z nich nie ucieknie przed świadomością, że ten pocałunek w jakimś stopniu zmienił ich wzajemne relacje. Pocałunek, który z chęcią by jeszcze powtórzył. Gdyby tylko nadarzyła się okazja. Problem w tym, że miał wyrzuty sumienia. Wprawdzie Parker zarzekała się, że nic ich nie łączy, jednak w Tannerze odezwało się poczucie winy. Najpierw musi wyjaśnić sprawy z narzeczoną, dopiero potem może marzyć o pocałunkach