im uporać się z bólem, jak również znaleźć miejsce dla siebie

- To istnieje prawdopodobieństwo, Ŝe ponowią próbę, by wyglądało na to, Ŝe uczyniła to Nita. - Czy nie powinniśmy jej uprzedzić, Ŝeby wiedziała, co się święci? Gavin potrząsnął głową i rzekł: - Nie, bo ona moŜe być podejrzana, a usiłuje sprawiać wraŜenie, Ŝe ktoś chce ją wrobić. Mark westchnął z głębi serca. - Wiedz zatem - rzekł - Ŝe wczoraj wieczorem Alli pytała mnie o te płotki na temat Nity - Ŝe moŜe być winna śmierci Jonathana. Poszła nawet ze mną na ranczo Windroftów, Ŝeby porozmawiać z Nitą. Zdaniem Alli dotarły do Nity te plotki i twierdzi, Ŝe Nita jest niewinna. Alli zna ją lepiej niŜ ja i ma do niej zaufanie. UwaŜa, Ŝe Nita nigdy by tego nie zrobiła. Gavin tym razem skinął głową. - Do nas więc naleŜy - mówił - schwytać właściwą osobę i udowodnić, Ŝe Nita Windcroft jest niewinna. A oto wykaz klientów Nity - powiedział puszczając w obieg listę. - Jak panowie widzicie, ma ich dość sporo. Proszę, abyście zapoznali się z tym i na następnym spotkaniu zastanowimy się, kogo moŜemy dopisać do listy podejrzanych. - Słuchaj, Jake, na tej liście jest twoja przeciwniczka. MoŜesz sobie wyobrazić, Ŝe Gretchen Halifax ma konia, którego trzyma na farmie Windcroftów? - http://www.restauracjabracka.pl/media/ - Opowiedz mi o nich. Willow otuliła się kołdrą. - Najstarsza ma na imię Lizzie. Bardzo urodziwa blondyneczka. Jej młodsza siostra, Amy, ma najcudowniejsze rude, kręcone włosy i wielkie, niebieskie oczy. A Mikey jest tak uroczy, że mógłby reklamować pieluszki w telewizji. - Brzmi nie najgorzej. - Pozory często bywają mylące, mamo. Lizzie jest równie agresywna jak piękna, jej siostra sprzeciwia się wszystkiemu, co powiem, a najmłodszy Mikey krzyczy tylko „nie". - Ach - mruknęła,Gemma kojąco. - Widzę, że nie będzie ci łatwo, ale powiedz mi jedno - spytała, nim Willow zdołała poinformować, że jutro zamierza rzucić tę pracę. - Gdy patrzysz

Następnego ranka Lysander i pan Thorhill siedzieli w gabinecie. Prawnik zauważył z troską, że jego szanowny pracodawca wygląda jeszcze bardziej mizernie, niż podczas ich ostatniego spotkania. Po raz kolejny przeklął trzeciego markiza Storringtona, który myślał wyłącznie o sobie, nie inwestując i wyciskając z Candover Court ostatni grosz. Pozwolił też, by jego starszy syn wyrósł na samolubnego i bezwzględnego młodzieńca, którego nie obchodziło nic poza własnymi uciechami. Ile rozrywki lorda Alexandra kosztowały posiadłość, Thorhill bał się nawet myśleć. Gdyby nie to, majątek, choć podupadły, przynajmniej za¬chowałby wypłacalność. - Milordzie, otrzymałem kilka propozycji kupna Can¬dover. - Prawnik otworzył skórzaną teczkę. - Według mnie dwie są dość obiecujące. Chęć nabycia posiadłości zgłosił niejaki pan Cromer oraz pan Bamstaple. - Nigdy nie słyszałem nazwisk tych dżentelmenów - wes¬tchnął Lysander i wyciągnął dłoń po listy. - Zgadza się, milordzie. Jeśli się nie mylę, obaj reprezen¬tują niedawno powstały kapitał. Pan Cromer posiada kopalnie w Weardale, a pan Bamstaple działa w branży wełnianej. - Widzę, że oferta pana Cromera jest korzystniejsza. - Tak, milordzie. Jednak dano mi do zrozumienia, że nie zechce zatrzymać służby, a wiem, że panu na tym zależy. Sprawdź - Jak długo zamierza pani pozostać u kuzynki, panno Stoneham? - Prawdę mówiąc... nie zastanawiałam się jeszcze, proszę pani. - Zapewne wciąż poszukuje pani lepszej pracy? - Pomyślę o tym za jakiś czas. Kuzynka Anne łaskawie mi zaproponowała, żebym odpoczęła u niej przez kilka najbliższych miesięcy. Myślę, że to miło z jej strony. - Nie rozumiem, jak pani może wytrzymać, pracując jako guwernantka - odezwała się Arabella. Miała na myśli własne nauczycielki, a w szczególności pannę Lane, która została na górze z powodu kolejnej ze swoich częstych migren. - Miejmy nadzieję, że podopieczne panny Stoneham są tępiej wychowane niż ty, moja panno - stwierdził Lysander i pociągnął lekko za jeden z loczków Arabelli. - Podopieczne nie sprawiają mi kłopotu. Tu chodzi raczej o pracodawców, którym zbyt często wydaje się, że kupili sobie coś więcej niż moją pracę - skomentowała sucho Clemency. Lysander uniósł brwi, zmieniając w tym momencie swoje początkowo pochlebne zdanie na jej temat. Widocznie jest jedną z tych cholernych zwolenniczek powszechnej równości, zupełnie jak owa pomylona panna Godwin. A kimże ona jest, ta zubożała kuzynka wiejskiego pastora? Jakim prawem ośmiela się krytykować osoby wyżej urodzone, mężczyzn z jego sfery? Jak śmie mówić do niego w ten sposób? Wprawdzie znalazł się chwilowo w kłopotach, ale pochodzi w końcu z rodu Candoverów! - Dżentelmen nigdy nie znieważy porządnej kobiety - rzekł wyniośle. - Wierutne bzdury - odparła kategorycznie Clemency. Panna Biddenham opowiadała jej wielokrotnie o haniebnym traktowaniu guwernantek. Lady Helena spojrzała na nią z aprobatą - dziewczyna ma całkowitą rację. Sama często była świadkiem, jak Alexander odnosił się do ładnych i młodych nauczycielek Arabelli - uważał je za smakowite kąski, przygotowane specjalnie dla niego. Z zadowoleniem zauważyła też, że panna Stoneham przyparła Lysandra do muru. Powzięła już bowiem względem niej pewne plany i wcale by sobie nie życzyła, by Lysander się nią zainteresował. Markiz skłonił się chłodno. Ładna z niej dziewczyna, pomyślał. Nie zdziwiłoby go wcale, gdyby kokietowała swoich pryncypałów. Wprawdzie lady Helena mówiła mu, że było na odwrót, ale nie był aż tak naiwny, by w to uwierzyć. W głębi duszy czuł się urażony, że nie zabiega o jego względy.