– Później – odparła. Zebrała talerzyki i szklanki i usiadła obok dzieci. Z każdą chwilą czuła się coraz gorzej. Zerknęła na zegarek. Było dopiero wpół do trzeciej. Za wcześnie, by już wracać do domu, pomyślała. Musi wytrwać jeszcze przynajmniej godzinę. Zdołała jakoś zabawić dzieci, a potem zabrać je na długi spacer, z którego wróciły zgrzane i spragnione. Do tego czasu znajomy przeszywający ból i plamki latające przed oczami uświadomiły jej, że dłużej już nie wytrzyma. Spostrzegawcza Freya pierwsza zauważyła grymas cierpienia na jej twarzy. – Lily, co się stało? – spytała. – Wyglądasz dziwnie. Chłopcy wgapili się w nią. Uznała, że nie może już dłużej ukrywać swojego stanu. – Muszę... muszę się na chwilkę położyć. Rozbolała mnie głowa i niezbyt dobrze widzę. Na razie nie mogę zawieźć was do domu... W tym momencie zadzwoniła jej komórka. Lily z zamierającym sercem wyjęła ją z torebki. To z pewnością Theo pragnie się dowiedzieć, czy się dobrze bawią. Lecz nim zdążyła się odezwać, Freya niemal wyrwała jej telefon z ręki. http://www.pokryciadachowe.biz.pl/media/ Otworzył usta, jakby chciał coś wytłumaczyć, ale szybko zmienił zdanie. - Mam swoje powody. No więc, czy to panią interesuje? Tysiąc dolarów. Kilka godzin, trzy wieczory w tygodniu za tysiąc dolarów. Rozejrzała się za ukrytą kamerą, ale przypomniała sobie, że już od lat nie nadają tego programu. Nie zdając sobie sprawy, jak znaczące jest jej zachowanie, Malinda obracała w palcach leżące na biurku koperty z rachunkami. Tysiąc dolarów poważnie zmniejszyłoby rachunki za leczenie ciotki Hattie. Nie, to bez sensu. Przecież nie ma czasu
PIĄTY Wydział zabójstw Metropolitan Police Department, czyli MPD, mieścił się w centrum w budynku Henry J. Daly Municipal Center. Luke dowiedział się też, że znajduje się tam parę innych instytucji, włączając w to wydział komunikacji i komisję ds. zwolnień warunkowych. Było to szczególne rozwiązanie, wziąwszy pod uwagę sympatię, jaką zapewne Sprawdź -Nie. - Westchnął z odrazą. - Jeszcze przez jakiś czas przy mnie była. Ale spała w pokoju gościnnym. Twierdziła, że nie chce podrażnić moich ran. Laura pomyślała, że ciąża Andrei stawała się już prawdopodobnie widoczna, a ona chciała to ukryć. - Nie pozwalała ci się dotknąć, tak? Milczał nerwowo. Niemal wyczuwała jak się skulił, gdy przypomniał sobie swoje poniżenie. -Nie pozwalała, ale nie miałem o to pretensji. Zwłaszcza po tym, jak zobaczyłem swoje odbicie w lustrze - Richard ciągle usprawiedliwiał swoją byłą żonę. -A ja mam do niej pretensje. Gdyby cię naprawdę kochała, to nie miałoby to dla niej najmniejszego znaczenia.