- Niedokładnie. - Więc jednak pamiętasz? - Przepełniona obrzydzeniem, zaczęła się podnosić. - Nie, Lizzie, poczekaj. Nie rozumiesz. - Rzeczywiście - przyznała. - Nie rozumiem. - Nie zawsze tak do końca wiem, co się ze mną dzieje w takich chwilach. Nie to, żebym tracił świadomość, ale... umykają mi szczegóły. - Na przykład takie, że kładziesz mi rękę na szyi i... - Ale przecież przestałem. - Christopher obracał w palcach okulary. Po chwili znowu je włożył. - Dopiero jak zagroziłam ci policją. - Lizzie zrobiło się niedobrze na samą myśl. - To był atak, Christopherze. Skrzywdziłeś mnie i przestraszyłeś. - Co mam powiedzieć poza tym, że naprawdę mi przykro? - Przeprosiny nie zamkną sprawy, nie tym razem. - Nabrała tchu. - Ani kłamstwa o rzekomym braku pamięci tego, co nazywasz szczegółami. - Nic nie rozumiesz - powtórzył. - Jak możesz? Przecież http://www.opieka-medyczna.net.pl odczuła ciepło napiętych mięśni tego mężczyzny. Ostatnia świadoma myśl kazała go odepchnąć i wyjść, lecz ciało nie zamierzało słuchać rozumu. A potem już było za późno, bo nieznajomy pochylił się, jego usta musnęły wargi Carrie... Przywarła do niego całym ciałem, ajej ręce, jak gdyby z własnej woli, objęły jego mocne ramiona. On także ją objął, pocałował... Nagle przestał całować. Nie puścił jej wprawdzie, ale już nie przytulał tak mocno jak przed chwilą. R S - Carrie? - rozległ się znajomy męski głos. - Nie miałem pojęcia, że będziesz na przyjęciu. To był Darren, o którym z tego wszystkiego całkiem
się z nikim. Raz pozwoliła, by tak zwana chuć wzięła górę nad rozsądkiem, i poprzysięgła sobie, że więcej tego błędu nie popełni. Z Ashem Tannerem też sobie poradzi. Musi tylko pamiętać, po co pojawiła się na ranczu... i trzymać się od Asha z daleka. Przebrała się i nie mając nic lepszego do roboty, bo Sprawdź Propozycja zaproszenia także Susan wyszła od Christophera i tym razem Lizzie ochoczo jej przyklasnęła, założywszy, że prawnik nie będzie podejrzewał ich o jakieś swaty. I rzeczywiście, kiedy popijając bisque z langusty, obserwowała Robina Allbeury'ego słuchającego opowieści Susan (bardziej elokwentnej niż zwykle po potężnej dawce ginu z tonikiem, który Christopher nalał jej przed posiłkiem, i po kieliszku wyśmienitego montra-cheta, który wszyscy pili teraz) o jej ostatnim katastrofalnym romansie, Lizzie musiała przyznać, że jest to człowiek w każdym calu tak czarujący, jak opisywał go jej mąż, chociaż akurat ta cecha od lat budziła w niej nieufność.