niewinny. - Mam wrażenie, że ty już od dawna nie jesteś niewinna. - Wprawdzie był na nią zły, jednak miał to być tylko żart. Shey natychmiast przestała się uśmiechać, a na jej twarzy pojawił się nowy wyraz. I nie był to wyraz gniewu, choć Tanner wolałby, żeby się rozgniewała. Shey poczuła się dotknięta. W ciągu ich krótkiej znajomości już tyle razy był na nią taki wściekły, że chętnie skręciłby jej kark, ale naprawdę nigdy nie zamierzał jej urazić. - Przepraszam, nie chciałem, żeby to tak zabrzmiało - powiedział, zniżając głos. - Oczywiście, że chciałeś. Wiadomo, co powszechnie myśli się na temat dziewczyn, które jeżdżą motorem i mają tatuaż. Te gorzkie słowa uzmysłowiły mu, że pewnie nie pierwszy raz została tak oceniona. Zaszufladkowana zgodnie ze stereotypem. - Tego nie powiedziałem. - Ale tak pomyślałeś. - Shey odwróciła się i zanurzyła nogi w wodzie. - A domniemanie niewinności? - nie poddawał się Tanner. http://www.iapteki.pl a wtedy on będzie miał okazję z tobą pogadać. - Chcesz, żebym cię od niego wybawiła? Mam przyjechać? - zapytała z niepokojem Parker. Shey przez lata była zdana wyłącznie na siebie. Po przedwczesnej śmierci ojca szybko musiała stać się samodzielna. Matka pracowała od świtu do nocy, by zapewnić im środki do życia. Nie starczało jej już czasu na zajmowanie się córką. Zdobycie stypendium w Mercyhurst College diametralnie zmieniło życie Shey. To tam, w czasie studiów poznała Parker i Carę. Sama nie wiedziała, jak to właściwie się stało, tak po prostu wyszło, zresztą teraz nie miało to najmniejszego znaczenia. Były bardzo różne, a jednak doskonale do
- Pięknie, panie Psuju. Jesteś nadęty, bo nie poszedłeś szukać Parker, więc się na wszystkich odgrywasz. Tanner próbował znaleźć w pamięci jakąś ciętą replikę, jak za czasów, gdy studiował w Bostonie. Przez cztery lata uczył się na Harvardzie. To były piękne czasy. W pewnym sensie miał zapewnioną anonimowość, co dawało mu poczucie Sprawdź ciążących na rodzinie panującej. Ich związek przyniesie korzyści obu krajom. Skoro on nie może mieć tego, czego pragnie, niech przynajmniej jego kraj coś zyska. - Księżniczka Marie Anne? - odezwał się. Dziewczyna wbiła w niego wzrok, marszcząc czoło. - Parker - powiedziała. - Dawno się nie widzieliśmy, Tanner. - Bardzo dawno - odparł, uśmiechając się. Nie odpowiedziała uśmiechem, wprost przeciwnie, spochmurniała jeszcze bardziej. W przeciągu ostatniej godziny to już druga ślicznotka, która tak na niego patrzyła. Skąd ta ponura mina? Nie bardzo