słońce nie spaliło zbiorów. Zaskoczyło go brzmienie jej głosu. -Przykro mi... -Daj spokój. - Westchnęła. - Bywało ciężko, ale tak naprawdę nie zdawaliśmy sobie sprawy z własnego ubóstwa. Wszyscy dookoła żyli tak samo. Mama i tato wcale nie najgorzej sobie radzili. - Zaśmiała się szyderczo. - Ale mama tak się przyzwyczaiła do oszczędzania, że nadal, na przykład, nie wyrzuca tłuszczu wytopionego przy smażeniu boczku ani starych ubrań. A tak na wszelki wypadek robi weki z warzywami i smaży dżemy. - Pokręciła głową. - Mam wrażenie, że są rzeczy, których po prostu nie da się zmienić. Wzięła spodek i poszła przez jadalnię do salonu. Nie miała pewności czy po powrocie zastanie Richarda w kuchni. Postawiła spodek na kamiennej podłodze, pomogła Kelly i kociakowi przenieść się w bezpieczną odległość od ognia i zapytała, czy Kelly ma ochotę na gorącą czekoladę. Odpowiedzią był szeroki uśmiech. Laura wróciła do kuchni i od razu wyczuła, że Richard nadal tu jest. http://www.drpotato.pl odwróciła się do przyjaciółki. - Nie, wszystko w porządku. - Jasne, a ja jestem chińską cesarzową. Malinda milczała. - No dobrze, skoro nie był z urzędu, to kim jest i czego chciał? Unikając wzroku przyjaciółki Malinda podeszła do jakiegoś manekina i poprawiła rękaw, który wcale nie wymagał poprawienia. - A więc? - nalegała Cecile. - Nazywa się Jack Brannan i chce, żebym nauczyła jego dzieci etykiety. - Myślałam, że masz już komplet.
dzień. Laura z westchnieniem odłożyła zdjęcie i podeszła do okna. Odsunęła zasłonę i usiadła na ławie. Widziała stąd stały ląd i inne wyspy rozrzucone wzdłuż wybrzeża Południowej Karoliny. Październikowy wiatr hulał po plaży i targał wysokimi trawami niczym palmami w tropikach. Fale omywały brzeg. Piasek pociemniał od wilgoci. Niebo było pochmurne i szare, Sprawdź Nigdy go takim nie widziała. Nawet nie sądziła, że potrafi być tak słaby i prostacki. Tak pogrążony we własnych kłamstwach . Czy właśnie kogoś takiego kochała przez wszystkie te lata? – Kate. – Wyciągnął do niej rękę. – Wszystko ci wytłumaczę. Kate. Pomyślała o kłótni sprzed paru tygodni. To właśnie na nią usiłował wówczas zwalić winę. To ją oskarżał o wszystko. Kate założyła ręce na piersi, walcząc z cierpieniem, które chwyciło ją w swe drapieżne macki. – Wytłumaczysz? Co chcesz mi wytłumaczyć?! Że jestem zazdrosna i zaborcza?! I że ci nie wierzę?! Po prostu patrzył na nią w milczeniu. To chyba pierwszy wyszczekany prawnik, któremu zabrakło słów, pomyślała. Spojrzała w bok. Kiedy znowu skierowała na niego wzrok, aż zadrżała