zarzuty opierają się na faktach, czy teŜ opowiada głupoty, by wprowadzić zamęt w naszym środowisku. Ja jestem tu nowy, ale z tego, co mówicie, widać, Ŝe baba jest cholernie zawzięta i jeśli zobaczy, Ŝe nie traktujemy jej serio, moŜe sama zacząć działać. Wtedy biada nam! Bo podobno ma piekielny charakter i jest uparta jak osioł. - To prawda - powiedział Mark. - Pogadam z nią. Gavin spojrzał z kolei na Jakea. - A ty uwaŜaj. Bo chodzą plotki po mieście, Ŝe Gretchen ciebie obwinia o ten wandalizm w galerii Halifaksa. Rozgłasza, Ŝe prowadzisz kampanię negatywną i ten wypadek to dowód twojej wielce podejrzanej działalności. Jake roześmiał się i rzekł: - Jeśli ktokolwiek to czyni, to właśnie Gretchen. Ci, co mnie znają, nie uwierzą w takie plotki. - A co sądzicie o tej kobiecie, którą złapano na gorącym uczynku kradzieŜy map? Są jakieś nowe dane, kim ona jest? -zapytał Tom Devlin. Przybył do miasta stosunkowo niedawno i szybko zorientował się, Ŝe te zarzuty dotyczą jego rodziny, o której istnieniu właśnie niedawno się dowiedział. - Nie - odparł Gavin. - Ludzie mają video i do tej pory nikt nie rozpoznał tej kobiety. I tak się to ciągnie. - Spojrzał na zegarek. - Tyle mam do powiedzenia. Wiecie pewno, bo mówi się o tym w całym mieście, Ŝe Jonathanowi wstrzyknięto jakiś śmiercionośny płyn. Ale nikt nie wie, kto to zrobił. - Potrząsnął głową. - Nie http://www.dobra-medycyna.org.pl Będzie jej siostra i wszyscy przyjaciele. Przed dwoma dniami dzwoniła pani Tucker, Ŝe chętnie wróci do Royal jako niańka Eriki. Mark i Alli aŜ podskoczyli z radości, i wtedy Mark zasugerował, Ŝe Alli powinna skończyć studia i uzyskać dyplom. Wówczas Mark zatrudni ją w studio przy obsłudze komputera. - Hartman, przestań głupio się uśmiechać, bo trzeba zabrać się do roboty - powiedział Logan, gdy Mark zajął miejsce przy stole. - A ty przestań się wyzłośliwiać, Ŝe przyspieszam termin ślubu. Mam nadzieję, Ŝe przyjdziecie w sobotę na wesele. - Oczywiście - rzekł Gavin z uśmiechem. - A teraz zabierajmy się do roboty. Ten ostatni, pełen pogróŜek list do Nity daje do myślenia - kto wie, czy któryś z nas nie będzie musiał czuwać nad farmą Windcroftów. Moim zdaniem Connor, z jego doświadczeniem, nadaje się do tego.
walczyć. PrzeraŜało ją to. Nie chciała nawet myśleć, co mogłoby się zdarzyć. Z nią. Jeśli te emocje ją pochłoną, zniszczą. Teraz, kiedy ma juŜ za sobą rozmowę z Markiem, chce postępować słusznie, co oznacza, Ŝe musi przestać myśleć w kółko o tym, kiedy popełnili błąd, kiedy przekroczone zostały granice, których nie wolno było przekroczyć. Sprawdź Lady Helena Candover, siostra trzeciego markiza, wy¬znawała pogląd, że jako długoletnia rezydentka Candover Court oraz faktyczna opiekunka swojej bratanicy Arabelli, a nade wszystko jedyna osoba w rodzinie utrzymująca z własnych środków, ma pełne prawo wtrącać się w sprawy bratanka. Wysoka, szczupłej budowy, o kanciastych rysach twarzy i charakterystycznym, szorstkim głosie, niezmor¬dowanie przemierzała pełne przeciągów korytarze Candover Court wraz z gromadą przeróżnych małych i wiecznie szczekających czworonogów. Od najmłodszych lat przerażała okoliczną szlachtę surowością charakteru. Młodzieńcy z du¬szą na ramieniu prosili ją do tańca, niepewni, czy przypad¬kiem nie staną się ofiarą jej ciętego języka. Od kiedy jednak; skończyła pięćdziesiątkę, uważano ją już jedynie za ekscentryczkę. Jednakowoż cała ta niemiła otoczka kryła praw¬dziwie złote serce. Ponadto czcigodna matrona jako jedyna - cieszyła się względami i zasłużonym szacunkiem panny Arabelli. Przez lata lady Helena patrzyła z rosnącym niepokojem na rujnujące majątek poczynania brata, a już z prawdziwą rozpaczą na zachowanie lorda Alexandra. Gdy do Candover Court dotarła wieść o jego śmierci, pierwszą jej reakcją były słowa: - Dziękować Bogu! Teraz Lysander weźmie sprawy w swoje ręce. Nie znaczy to, iż pokładała w nim zbyt wielkie nadzieje, wiedziała jednak, że przynamniej on postępuje uczciwie i pomimo trwonienia pieniędzy na hazard i kobiety, potrafi się na razie sam utrzymać. Już choćby to, że w odróżnieniu od swojego brata i ojca nie zwraca się do niej wciąż o pożyczkę, napawało ją optymizmem. Maskując zgryźliwością swoje zatroskanie, uważnie ob¬serwowała, jak Lysander spędza pierwsze tygodnie zamknięty z Thorhillem w swoim gabinecie, i stara się uporządkować napływające zewsząd wezwania do zapłaty. Najwyraźniej usiłował rozwiązywać problemy, zamiast brnąć w coraz gorsze bagno. Po jakimś czasie młody dziedzic wrócił do Londynu, aby sprawdzić, jak tam się sprawy mają. Nie minęło kilka dni, a lady Helena odprawiła psy i z miną, jakby zamierzała ruszyć z odsieczą i ratować ocalałe resztki fortuny, wezwała woźnicę. Dla dobra rodziny musi przemówić bratankowi do rozsądku! Nie zwlekając dłużej, pożegnała się z Arabellą, wsiadła do zabytkowego powozu, który nie wyjeżdżał ze stajni w Candover Court od pięćdziesięciu lat, i ruszyła do londyńskiej posiadłości Lysandra. Po długiej i męczącej podróży, doznawszy kolejnych upokorzeń, kiedy pobierający opłaty na rogatkach i przewoź¬nicy poczty otwarcie wyśmiewali jej wiekowy powóz, dotarła w końcu na Berkeley Square. Tego wieczora było już za późno na spotkanie z bratankiem i łady Helena z ulgą udała się na spoczynek. - Timson, chyba się starzeję - powiedziała w drzwiach do lokaja. - Przejechałam niespełna pięćdziesiąt mil, a czuję, jakby moje kości się rozsypywały. Zobaczę się z markizem jutro rano. Cieszę się z twojego przyjazdu, ciociu Heleno - oznajmił Lysander z uśmiechem, acz niezupełnie szczerym, następnego dnia przy śniadaniu. - Nie bardzo wiem, w jaki sposób mam cię tu zabawiać. Jestem ogromnie zajęty załatwianiem tych strasznych rachunków. - Nie żartuj, młodzieńcze, wcale na to nie liczę. Przyje¬chałam, bo chcę porozmawiać z tobą w ważnej sprawie - odparła krótko ciotka.