wypatrując czegoś w wodzie. Jean usadowiła się tuż obok niego, wygładzając starannie sukienkę. Głęboko, pod nie- bieską taflą zmętniałej wody, pływały kijanki i inne drob- ne żyjątka, niewielkie sztuczne ryby, zbyt małe, aby nada- wały się do łowienia. Na oddalonym brzegu jeziora jakieś dzieci puszczały na wodę łódki z łopocącymi na wietrze białymi żagielkami. Jedną z ławek zajmował otyły mężczyzna, który w wielkim skupieniu czytał książkę. W ustach zatkniętą miał fajkę. Para młodych ludzi przechadzała się wokół jeziora, nie wi- dząc poza sobą świata. — Szkoda, że nie mamy łódki — powiedział tęsknie Bobby. Zgrzytając i brzęcząc, Niania zdołała wreszcie przekro- czyć ścieżkę i dołączyła do nich. Zatrzymała się, wciągnęła koła napędu, po czym usadowiła się obok swoich pod- opiecznych. Pozostawała w zupełnym bezruchu. W jednym oku, tym, które ocalało, odbijały się promienie słońca. Dru- gie nie było z nim zsynchronizowane. Spoglądało tak, jak- http://www.dentysta-krakow.info.pl/media/ - Ciociu Fiono, Rose i ja mamy nowinę. - Naprawdę, moi kochani? Luciena bardzo zirytował wyraz spokoju i pewności malujący się na jej okrągłej twarzy. Nie mógł się doczekać, żeby go zmazać. - Rose i ja doszliśmy do wniosku, że małżeństwo będzie korzystne dla nas obojga. - Tyle że z innymi partnerami, dodał w myślach. - Wspaniale! Och, to cudowna wiadomość! Chodź, ucałuj mamę, Rose. Dziewczyna spełniła prośbę, uśmiechając się niepewnie. Najwyraźniej nie miała wprawy w kłamaniu. Dzięki Bogu, że wszystko toczyło się szybko. Nie potrafiłaby długo ukrywać tajemnicy przed matką. - Daj mi rękę, Lucienie. Dla Alexandry zrobiłby wszystko. - Jestem taka szczęśliwa. Muszę wszystkim powiedzieć!
jakby nie obchodziła jej nasza reputacja. Wie, że spędzamy sezon w mieście. - Mogła sobie pojechać do Yorkshire. - Monmouth uderzył pięścią w stół, aż zabrzęczała porcelana. - Do licha, mam przedstawić w parlamencie ustawę o taryfach. - Wstał z groźnym pomrukiem. - Wybadam dyskretnie opinię ludzi w tej sprawie. Może będę musiał potępić ją publicznie, jeśli nadal będzie się tak afiszować. - Szarpnięciem otworzy! drzwi i pomaszerował do gabinetu. Sprawdź czy małżeństwa. Powinna czuć ulgę i satysfakcję, ale myślała tylko o tym, że już teraz nigdy jej nie pocałuje, nie mówiąc o kochaniu się. Zebrało się jej na płacz. Lucien postanowił nie wracać do Balfour House przed północą. Zjadł z przyjaciółmi kolację u White'a, a przez następnych kilka godzin przegrywał w faraona z paroma kiepskimi graczami. Korciło go, by sprawdzić, czy Alexandra nie spakowała rzeczy i nie wyjechała. Gdyby jednak popędził do domu i co gorsza na nią czekał, zrozumiałaby, że każde zdanie, które wypowiedział u Fointaine'ów było kłamstwem. Pomysł poślubienia panny Gallant nadal uważał za genialny, natomiast wprowadzenie go w życie zdecydowanie mu nie wyszło. Wiedział jedynie, że musi nakłonić ją do pozostania. Był przekonany, że jako osoba praktyczna w końcu zrozumie jego racje. Do tego czasu będzie się poruszał jak po wrogim terytorium, uważając na każdy krok lub słowo. Ostatecznie nawet tak złemu człowiekowi jak jego ojcu udało się ożenić z wybraną