wie, kogo adorował poprzedni lord Althorpe. Bogaty, szanowany, samotny i utytułowany dżentelmen powinien być wręcz oblegany przez kobiety. - Mogę cię prosić do tańca? - zapytał cicho lord Geoffrey, jakimś cudem wymknąwszy się Norze. Victoria zmusiła się do uśmiechu. - Oczywiście. Dandys z uporem starał się o jej względy, wykradał ją Marleyowi, gdy tylko miał okazję, a potem przez cały czas opowiadał, jak ją zdobędzie. Zupełnie jakby była główną nagrodą na wiejskiej zabawie. Gdyby nie to, że przypadkiem natknął się na ich grupkę w restauracji, nigdy nie zaprosiłaby go do Grafton House. Dobrze chociaż, że był zręcznym tancerzem. W dodatku nie musiała podtrzymywać rozmowy, bo i tak nie pozwalał jej dojść do słowa. Ograniczała się do potakiwania i ukradkiem obserwowała Lionela i Lucy. Na początku sezonu Parrish należał do grona jej wielbicieli, ale teraz nie odstępował na krok panny http://www.chorobynerek.com.pl/media/ – Znalazłeś się w ślepym zaułku. Unieruchomiłem twój samochód. Miejscowa policja zaraz tu będzie, a niedługo potem waszyngtońska. Wypuść Jacka i wynoś się stąd, dopóki możesz. – Dlaczego miałbym to zrobić? – Bo jak nikt inny potrafisz ulotnić się bez śladu. Wiesz, że moim najważniejszym priorytetem jest ochrona senatora i jego rodziny. Teraz masz jedyną okazję, żeby stąd zniknąć. – Sebastianie, może nie zauważyłeś, ale tylko ja tutaj mam broń. Mogę najpierw zastrzelić was obu, a potem dopiero zniknąć. Sebastian usiadł na krześle i leniwie wyciągnął nogi. – Gdybyś chciał mnie zastrzelić, to przyjechałbyś do Wyomingu i dopadł mnie, jak bym sobie leżał w hamaku. Ty wcale nie chcesz mojej śmierci, Darren. Chcesz zniszczyć moje życie,
– Chyba byłoby lepiej, gdybyś pojechała do Vermontu osobiście. – Jak to? – zdumiała się, nie nadążając za tokiem jego myślenia. Przecież powinien ją wciągnąć do swojego gabinetu i błagać, by pomogła mu poradzić sobie z szantażystą! – Do sierpnia nie zostało zbyt wiele czasu. Trzeba wynająć i przygotować dom. Chyba że nie masz ochoty wyrwać się jeszcze Sprawdź – Nie. Siedziałem tutaj i przyglądałem się, jak dzięcioły niszczą twój ogród. – Chyba nie mówisz poważnie. Spojrzał na nią przez ramię. – Obejrzyj swoją fasolkę, to się przekonasz. – Nie potrzebuję ochroniarza – warknęła z wściekłością. – To dobrze, bo ja się na tym nie znam. Chciałem tylko obejrzeć sobie otoczenie. Lucy idzie do pracy. Lucy zrywa fasolkę. Lucy zajmuje się dziećmi. Lucy załatwia sprawunki. Lucy pije wino na werandzie. Lucy wybiera się na spływ rzeką. – Ziewnął. – I tyle tego. – To lepsze niż leżenie przez cały dzień w hamaku – warknęła zjadliwie.