ale gapie nie kwapili się z pomocą. Napastnik znowu spróbował ją odepchnąć; poczuła jego dłoń na swojej twarzy i ugryzła z całej siły. Krzyknął z bólu, a ona desperacko sięgnęła do oczu bandyty: paznokieć zagłębił się w miękkiej, wilgotnej tkance gałki ocznej. Krzyk mężczyzny przeszedł w potworny ryk, zdezorientowany prawie puścił Justina. Milla rzuciła się, by złapać chłopca: poczuła w dłoni małe, miękkie ramię i przez jedną, błogosławioną chwilę myślała, że się udało. Potem kątem oka dostrzegła ruch drugiego napastnika i poczuła potworny, paraliżujący ból pleców. an43 16 Nogi odmówiły jej posłuszeństwa i osunęła się na ziemię. Palce bezradnie zacisnęły się, chwytając już tylko powietrze. Mężczyźni uciekali. Jeden z nich niósł pod pachą dziecko, a drugą ręką trzymał się za zakrwawioną twarz, głośno miotając przekleństwa. Milla leżała bez ruchu, walcząc o oddech, walcząc 0 krzyk. Jej płuca pracowały w szalonym rytmie, ale nie mogła wydobyć z siebie głosu. Chciała się podnieść, ale ciało już jej nie słuchało. Czarna mgła zasnuła jej oczy, podczas gdy Milla jęczała cicho: http://www.auto-floty.com.pl Diaz czuł w brzuchu miłe ciepło na myśl, że może uda się upiec dwie pieczenie na jednym ogniu. Syn Milli zniknął. Porywacze byliby głupcami, rejestrując swoje sprawki na papierze. Zresztą dokumenty adopcyjne i tak były utajnione. Diaz nie widział żadnej możliwości wytropienia dziecka - nawet jeśli udałoby się im rozpracować szajkę i dotrzeć do fałszywego aktu urodzenia wystawionego Justinowi. Ale dla Milli bardzo wiele znaczyło to, czego już się dowiedziała: że jej synek nie zginął w katastrofie samolotu ani nie umarł w bagażniku samochodu. Widział ten błysk w jej oczach: radość i ulgę, które na jakiś czas pokonały rozpacz. Katastrofa samolotu. Kolejna rzecz, którą można zbadać. Federalny Zarząd Lotnictwa na pewno odnotowuje wszystkie wypadki. Nie przypominał sobie wprawdzie historii o katastrofie
zakraść się z tyłu, idąc pod kątem, by nie pojawić się w lusterkach. Ustawić się w dogodnej pozycji do odstrzelenia Diaza. W łeb, bez kombinacji. Potem będzie musiał podbiec do przodu, aby wyraźnie zobaczyć kobietę i trafić bez problemu także ją. Baba będzie pewnie się drzeć, rzucać, może spróbuje ucieczki. Pavon wiedział, że musi działać szybko i niezawodnie, co nie było takie proste z jednym Sprawdź - Tak - przyznała. - Pewnie tak. Ale nie chodziło ci przecież o mnie. Zależało ci na tym, by tamci nie zorientowali się, że ktoś ich podgląda. Ale skoro i tak go śledziłeś, czemu nie możesz... an43 101 - To nie tak - przerwał jej Diaz. - Nie śledzę akurat jego. Podążam ku głowie węża, ale muszę zacząć od ogona. - Wiesz, gdzie on jest. - Nie. Nie wiem. Chciało jej się wrzeszczeć ze złości. Kolejna ślepa uliczka? Nie! Nie mogła się na to zgodzić. - Ale możesz go znaleźć.